Op zaterdag 3 september was het zover: het oude bestuur van De Focus droeg de fakkel over aan een groepje nieuwe, enthousiaste bestuursleden (Hoofdredactrice Eva, voorzitter Ruben, Promo Hidde, Frances die wegens tijdsgebrek plaats moest maken voor nieuw social media-lid Astrid en mezelf als eindredactrice. Lees hier meer over het huidige bestuur van De Focus). Als ik nu terugkijk op die dag besef ik dat we geen idee hadden waar we toen aan begonnen. Althans ik niet. Ik had in de eerste plaats voor de functie van eindredactrice gesolliciteerd omdat ik niets liever doe dan teksten met de grond gelijk maken om ze vervolgens woord voor woord weer op te bouwen, maar ook omdat ik met dezelfde frustraties zat die de stichters van De Focus op het idee brachten om dit platform op eigen kracht op te richten: het vooruitzicht dat het onderzoek waar zo’n beetje mijn hele leven op dat moment rond draaide na het indienen van mijn scriptie opgeslokt zou worden door een genadeloos academisch zwart gat, het universiteitsarchief. “Verdient jouw scriptie meer dan een stoffig archief?” luidde hun slogan…”Ja!” dacht ik bij mezelf. Het koste hen bloed, zweet en tranen, maar dat doel, dat hebben ze bereikt. (Lees hier meer over de ontstaansgeschiedenis van De Focus).

Foto: de overdracht
 

Bij het draaiende houden van een non-profit, kwalitatief online onderzoeksplatform als De Focus komt immers heel wat kijken. Dat begrepen we al uit de ingewikkelde power-point die ons tijdens de overdracht voorgeschoteld werd. Gelukkig zou het oude bestuur een oogje in het zeil houden; ze wilden immers voorkomen dat wij hun geesteskind zouden omtoveren in een PVV propagandaplatform. Vier maanden later kunnen we met trots zeggen dat de talloze vergaderingen, gesprekken en e-mails hun vruchten hebben afgeworpen: om de twee weken verschijnt er een boeiend, foutloos artikel (op een sporadische dt-fout na misschien. Hé, ik ben ook maar een mens…), het contact met onze redacteurs verloopt goed (we hopen in de toekomst vaker samen te komen voor een drankje!), dankzij onze nieuwsbrief en prachtige nieuwe posters weet elke UU, VU en UvA-student ons nu te vinden én Geert Wilders heeft vooralsnog geen grip op de objectiviteit en kwaliteit van onze publicaties kunnen krijgen.

 

Dat we erin geslaagd zijn wetenschappelijk onderzoek beschikbaar te maken voor een breed publiek, leid ik af uit hetgeen ik zelf heb bijgeleerd in de afgelopen maanden. We werden benaderd door jonge wetenschappers die binnen het kader van een master of minor, een afstudeerscriptie of gewoon puur uit interesse, onderzoek voerden naar de meest uiteenlopende onderwerpen. Dankzij voorzitter Ruben zie ik nu de ernst in van de pseudo-wetenschap (Ruben’s artikel was trouwens ook de eerste Engelstalige publicatie van De Focus!). De artikels van Lieke van Dillen en Lisanne Snoek deden me inzien dat er concrete maatregelen genomen moeten worden indien we de gelijkheid tussen de seksen willen realiseren. Hetzelfde geldt voor de problematiek van de zorg, die niet alleen door Snoek besproken werd, maar ook door Lisanne kouwenberg die de oneerlijke behandeling van geneeskundestudenten onder de aandacht bracht. Het artikel van Emma Cuperus verschafte ons meer inzicht in de wereld van de kinderopvang en Jade van Rossen stelde ons middeleeuwse kindbeeld aan de kaak. Anton Jäger zette ons aan het denken met zijn artikel “Late Capitalism Express.”

 

Tot slot wil ik onze auteurs en redacteurs bedanken, zonder hen zijn we immers niet meer dan een stel enthousiastelingen die om de twee weken gezellig samen vergaderen en het universiteitspersoneel bestoken met emails (op een dag zullen ze inzien dat we aan hun kant staan). Kortom, we wensen iedereen een fijne kerst en hopen dat er in 2017 meer studenten besluiten om hun onderzoek een tweede leven te geven!

 

Namens het gehele bestuur,

 

Janne

 

Wil je meer lezen over de missie van De Focus? lees dan hier het interview van Ad Valvas met voorzitter Ruben.